By A. E. Housman
| آلفرد ادوارد هاوسمن | |
| زادسال زادگاه | ۲۶ مارس ۱۸۵۹ برومزگرو، ووسترشایر، انگلستان |
| سالمرگ | ۳۰ آوریل ۱۹۳۶ (۷۷ سال) کمبریج، انگلستان، بریتانیا |
| نام دیگر | ای. ایی. هاوسمن |
| پیشه | کلاسیسیست و سراینده |
| ملیت | بریتانیایی |
| دانشگاه | کالج سینت جان، آکسفورد |
| سبک | شعر غنایی |
“Is my team ploughing,
That I was used to drive
And hear the harness jingle
When I was man alive?”
Ay, the horses trample,
The harness jingles now;
No change though you lie under
The land you used to plough.
“Is football playing
Along the river shore,
With lads to chase the leather,
Now I stand up no more?”
Ay the ball is flying,
The lads play heart and soul;
The goal stands up, the keeper
Stands up to keep the goal.
“Is my girl happy,
That I thought hard to leave,
And has she tired of weeping
As she lies down at eve?”
Ay, she lies down lightly,
She lies not down to weep:
Your girl is well contented.
Be still, my lad, and sleep.
“Is my friend hearty,
Now I am thin and pine,
And has he found to sleep in
A better bed than mine?”
Yes, lad, I lie easy,
I lie as lads would choose;
I cheer a dead man’s sweetheart, Never ask me whose
♣♣♣♣♣
n
آلفرد ادوارد هاوسمن
Nationality: English
ملیت: انگلیسی
هاوسمن یکی از بزرگترین سرایندگان سده ۱۹ و ۲۰ است. او را بیشتر به خاطر سبک ساده و تصویرهای به یادماندنی و گیرایش که شعرش را در درازنای زندگانی اش مردم‌پسند کرده است، می‌شناسند.
Poetic Form: Quatrain
قالب شعر: چهارلختی پیوسته.
درباره آلفرد ادوارد هاوسمن
آلفرد ادوارد هاوسمن (۱۸۵۹ – ۱۹۳۶) در سال ۱۸۵۹ در فوکبری ورسستر شایر نزدیک به مرز شراپ شایر دیده به جهان گشود. این سال هرگز از یاد ادب‌دانان انگلیسی زدوده نخواهد شد؛ زیرا در این سال ادوارد فیتر جرالد (۱۸۰۹- ۱۸۸۳) نخستین ترجمه از رباعیات عمر خیام را انتشار داد و نام خود را بلند آوازه ساخت. دو دیگر اینکه چارلز داروین (۱۸۰۹ -۱۸۸۲) کتاب تاریخ‌ساز و جنجال‌آفرین خود، «خاستگاه گونه‌ها» را روانه بازار کرد.
سرچشمه‌های بدبینی و حزن‌انگیزی هاوسمن را افزون بر روح زمانه باید در زندگانی خصوصی او یافت. او از آغاز خردسالی عشق و علاقه بسیاری به مادرش داشت. در دوازده سالگی هنگامی که آفتاب عمر مادرش فروخفت، کوبه جانگدازی بر پیکره احساسات و عواطف او زده شد؛ همچنین وی در روزگار دانشجویی یکی از همکلاسی‌های خود، موزز جکسن را با مرگی نابهنگام از دست داد و هاوسمن را غرق اندوه ساخت تا آنجا که از شرکت در آزمون‌های پایانی سر باززد و دست آخر دانشگاه را وانهاد.
چندی بعد هاوسمن در اداره ثبت اختراعات لندن به کار گرفته شد. او اوقات فراغت خود را مانند برنارد شاو در خوانشگاه موزه بریتانیا می‌گذراند و در آنجا پیوسته متن‌های لاتین را برمی‌رسید و از این رهگذر با ادب لاتین آشنایی ژرفی یافت و وقت خود را صرف ویرایش و گزارش متن‌های لاتین کرد. در این میان هر گاه آسایش و آرامشی به دست می‌آورد، از سر سرگرمی، شعری هم می‌سرود؛ شعرهایی سخته و پخته که بارها آنها را از صافی ذهن خویش گذرانده بود.
در آغاز هاوسمن، آثاری از آوید جونال و پروپرتیوس را ویراست. او همزمان جستارهای نغزی در این زمینه نوشت و در گاهنامه های معتبر آن روزگار به چاپ رسانید که توجه سخندانان و پژوهشگران را به خود درکشید. در سال ۱۸۹۲ برای آموزگاری زبان و ادب لاتین به دانشگاه لندن فراخوانده شد. در ۱۹۱۱ دانشگاه کمبریج کرسی استادی زبان و ادب لاتین را به او واگذار کرد. او بار گران این مسئولیت را که سبب رشک دیگران نیز بود تا واپسین روزهای زندگانی به دوش کشید. نزدیک به سه دهه از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰ به ویراست آثار مانیلیوس همت گماشت. سرانجام دستاوردهایش در این زمینه در پنج مجلد منتشر شد. این ویراست بهترین ویراست انتقادی بود که تا آن زمان از آثار مانیلیوس انجام شده بود؛ نیز بزرگترین اثر هاوسمن درباره مانیلیوس.
دفتر «نوباوه شراپ شایری»
هاوسمن، سخنور پرکاری نیست و آثار منظومش چندان پربرگ نه. در کارنامه سرایندگی او مجموعاً چهار جُنگ شعری کوتاه هست که دو از چهار آن، پس از مرگش زیر چاپ رفت. نخستین دفتر شعری هاوسمن «نوباوه شراپ شایری» در برگیرنده بهترین شعرها و قله شاعرانگی اوست و از زمان انتشار آن در سال ۱۸۹۶ چاپ‌های فراوانی خورده است. این جُنگ که شصت و سه قطعه کوتاه غنایی دارد، شعرهای نغزی را به گنجینه شعری انگلستان افزود. بخش عمده سروده های این دفتر غنایی و قالب آنها چهارلختی پیوسته است. لحنی بدبینانه، یأس‌آلود و حزن انگیز او را می‌توان در این جُنگ دید. موضوع آنها غالباً عشق، طبیعت و جنگ است. ساختار استادانه، کوته سخنی هنرمندانه، شیوایی و رسایی زبان از ارزنده ترین ویژگی این سروده هاست. گفتنی است هاوسمن در شعر «ترنس، این چه یاوه‌سُرایی است؟» خستو است که شعرش بدبینانه و اندوه‌آفرین است. شگفت‌آور اینکه در آغاز، ناشران دست رد بر سینه این دفتر شعری ارزشمند زدند؛ بنابراین سخن‌سرا بر آن شد که این جُنگ را به هزینه خود به چاپ برساند. «نوباوه شراپ شایری» پس از انتشار نیز با استقبال چندانی روبرو نشد؛ اما کم کم هواداران خود را یافت و جزو کتاب‌های پرفروش گردید. این جُنگ در جنگ جهانی نخست (۱۹۱۴ – ۱۹۱۸) مقبول طبع خوانندگان افتاد و نام سراینده را بر سر زبان‌ها انداخت و در دوره های پسین نیز خوانندگانی یافت و هنوز هم خواهان و طرفدارانی دارد.
دومین دفتر شعر هاوسمن سرانجام پس از سالها انتظار در زمان زیست شاعر در سال ۱۹۲۲ با عنوان «واپسین سروادها» منتشر شد. این دفتر که با رویکرد توده مردم روبه رو شد، دارنده چهل و سه قطعه است که سخنور آنها را در فاصله بیست و اندی سال به طور قلم انداز سروده است. او درباره این دفتر چنین می‌نویسد: «در دهه بیست (۱۹۲۰) وقتی همکلاسی ام واپسین روزهای عمرش را سپری می‌کرد، چهل و سه قطعه از شعرهای منتشر نشده خود را برگزیدم و در دفتری به نام «واپسین شعرها» چاپ کردم. باشد که او آنها را از نظر بگذراند. دفترهای بعدی شعر او به همت لارنس هاوسمن، برادر سخنور که خود نیز دستی در ادب داشت، پس از مرگ سخنور، حد فاصل سالهای ۱۹۳۶- ۱۹۳۷ منتشر شد؛ این دو مجموعه از نظر قالب و درونه به سختگی و استواری دفترهای پیشین نیست. شایان یادآوری است که هاوسمن هم از نظر قالب و هم از نظر پیام از خیام تأثیر پذیرفته است و نگاه خیامی را می‌توان در شعرهای وی یافت.
♣♣♣♣♣