نیایش: نگارش (۲)

الهی به حق خودت، حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت، نورم ده!

چگونه خاموش باشم که دل، در جوش و خروش است و چگونه سخن گویم که خرد، مدهوش و بیهوش است.

الهی، راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر.

الهی، داغ دل را نه زبان تواند تقریر کند و نه قلم یارد به تحریر رساند؛ الحمدلله که دلدار به ناگفته و نانوشته آگاه است.

الهی، ما همه بیچاره ایم و تنها تو چاره ای، و ما همه هیچ کاره ایم و تنها تو کاره ای.

 الهی، از پای تا فرقم، در نور تو غرقم. «یا نور السموات و الأرض، أنعمت فزد»

الهی، چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم؟

الهی، از من آهی و از تو نگاهی

حسن زاده آملی