نیایش: نگارش (۱)

ای خداوند، تو که به بنی آدم کرامت بخشیده ای؛

تو که امانت خاص خویش را بر دوش بنی آدم نهاده ای؛

تو که همۀ پیامبرانت را برای تعلیم کتاب و تحقق عدالت مبعوث کرده ای؛ 

تو که عزّت را از آنِ خود می خوانی و از آنِ پیامبران خود و از آن انسان هایی که ایمان دارند؛

ما انسانیم، به تو و  پیامبران تو  ایمان داریم؛

آزادی، آگاهی، عدالت و عزت را از تو می خوانیم.

 ببخش که سخت محتاجیم.

ای خداوند، تو که همۀ فرشتگانت را در پای آدم به سجده افکندی،

اینک ما آدمیان را از عبودیت بت های این قرن که خود تراشیده ایم، آزادی بخش.

ای خداوند، این مردمی را که همه عمر، هر صبح و شام، در جهان، رو به خانۀ تو دارند، رو به خانۀ تو زندگی می کنند و رو به خانۀ تو می میرند، قربانی جهل و شرک و در بند جور نمرود مپسند.

نیایش، دکترعلی شریعتی