الهی، به سوی تو آمدم، به حق خودت مرا به من برمگردان!
الهی، کامم را به حلاوت تلاوت کلامت شیرین بدار.
الهی، وای بر من اگر دلی از من برنجد!
الهی، تو را دارم چه کم دارم، پس چه غم دارم.
الهی، به قدر معرفتم تو را پرستش می کنم، در راهم، راهم ده.
الهی، ناتوانم و در راهم و گردنه های سخت در پیش است و نارهزن های بسیار در کمین و بار گران بر دوش. یا هادی، «إهدنا الصرط المستقیم.»
الهی، رویم را نیکو کردی، خویم را هم نیکو گردان.
الهی، شکرت که زنگ تفریح من گشتوگذار در کتب و آثار علمی و تماشای آنهاست.
الهی، همه تو را خوانند؛ قمری به قوقو، پوپک به پوپو، فاخته به کوکو، و من به هوهو.
الهی، حق محمد و آل محمد بر ما عظیم است؛ «اللّهم صلّ علی محمدٍ و آل محمد.»!
الهی نامه، حسن حسن زاده آملی