فرهنگ نام‌های خداوند

در این تاربرگ نام های نیکوی خداوند که در ادب پارسی به کار رفته است، به خوانندگان فراپیش داشته می شود.

خرد بهتر از هر چه ایزد بداد / ستایش خرد را به از راه داد (فردوسی)

از بنده جز آلودگی چه خیزد / پاکی صفت آفریدگار است (پروین اعتصامی)

که ای برتر از گردش روزگار / جهاندار و بینا و پروردگار (فردوسی)

یکی طاس می بر کفش برنهاد / ز دادار نیکی دهش کرد یاد (فردوسی)

به پیروزی دادگر یک خدای/ سر جادوان اندر آرم به خاک (فردوسی)

جهان آفرین تا جهان آفرید / چنو مرزبانی نیامد پدید (فردوسی)

به نام خداوند جان و خرد / کزین برتر اندیشه برنگذرد (فردوسی)

که اویست بر نیک و بد رهنمای / وزویست گردون گردان به جای (فردوسی)

نهاد آن گرانمایه را بر کنار / نیایش همی کرد با کردگار (فردوسی)

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان / برداشتمی من این فلک را ز میان (خیام)

جهان داور جهاندار جهان باد / زمانه حکم کش او حکمران باد (نظامی)

غم روزی مخور تا روز ماند / که خود روزی‌رسان روزی رساند (نظامی)