التمارین
التمرین الأول: عَیِّنِ الجملهَ الصَّحیحهَ وَ غَیرَ الصَّحیحهِ حَسَبَ الحقیقهِ. (جمله درست و نادرست را بر حسب حقیقت مشخص کن.)
۱- الرّکبُ جَماعَهٌ مِنَ المُسافِرینَ یُسافِرونَ عَلَی الدَّوابِّ. √ (کاروان شتر، گروهی از مسافران است که با چهارپایان مسافرت می‌کنند.)
۲- غُصونُ الأشجارِ فی الشِّتاءِ بَدیعَهٌ خَضِرَهٌ. x (شاخه‌های درختان در زمستان نوآیین و سبز است.)
۳- الغَداهُ نِهایَهُ النَّهارِ وَ بِدایَهُ ظَلامِ اللّیلِ. x (غدات[صبحگاه] پایان روز و آغاز تاریکی شب است.)
۴- الکَأسُ إناءٌ یُشرَبُ بِهِ الماءُ أوِ الشّایُ. √ (لیوان، ظرفی است که با آن آب و چای می‌نوشند[نوشیده می‌شود].)
۵- یُصنَعُ الخُبزُ مِنَ العَجینِ. √ (نان از آرد ساخته می‌شود.)
۱ـ- الدوّاب: چارپایان، جنبندگان «مفرد: دابَّه» ۲ــ إناء: ظرف
التمرین الثانی ضَع فی الدّائرهِ العددَ المناسبِ. «کلمه واحده زائده» (در دایره عدد مناسب بگذار.)
۱- الوُکنَهُ (لانه) (5) زینَهٌ مِنَ الذَّهَبِ أوِ الفِضَّهِ فی یَدِ المَرأهِ. (زیوری از طلا یا نقره در دست زن.)
۲- الکَرامَهُ (بزرگواری) (6) مَن یُعجِبُکَ شَکلُهُ وَ کَلامُهُ وَ سُلوکُهُ. (کسی که ریخت، سخن و رفتارش تو را شگفت زده می‌کند.)
۳- الهَجرُ (دوری) (2) شَرَفٌ وَ عَظَمَهٌ وَ عِزَّهُ النَّفسِ. (آبرو و بزرگی و سربلندی.)
۴- الرُّفاتُ (استخوان پوسیده) (3) تَرکُ الصَّدیقِ أوِ المُحِبِّ. (وانهادن دوست و یار.)
۵- السِّوارُ (دست بند) (1) بَیتُ الطُّیورِ. (خانه پرندگان.)
۶- المَلیحُ (با نمک)
۳- تَرجِم هذِهِ الأحادیثَ ثُمَّ عَیِّنِ المَطلوبَ مِنکَ. (این حدیث‌ها را ترجمه کن؛ سپس آنچه را از تو خواسته شده مشخص کن.)
۱- إیّاکَ وَ مُصادَقَهَ الأحمَقِ فَإنَّهُ یُریدُ أن یَنفَعَکَ فَیَضُرُّکَ. / الفعلَ المُضارعَ:
(از دوستی با نادان بپرهیز؛ زیرا او می‌خواهد به تو سود برساند ولی به تو زیان می‌رساند.) / الفعلَ المُضارعَ: یُریدُ، یَنفَع، یَضُرُّ
۲- الصَّدیقُ مَن کانَ ناهِیاً عَنِ الظُّلمِ وَ العُدوانِ مُعیناً عَلَی البِرِّ وَ الإحسانِ. / الجارَّ وَ المجرورَ
(دوست کسی است که بازدارنده از ستم و دشمنی باشد و یاری رساننده بر نیکی و احسان.) / الجارَّ وَ المجرورَ: عَنِ الظُّلمِ، عَلَی البِرِّ
۳- إیّاکَ وَ مُصادَقَهَ الکَذّابَ فَإنَّهُ کَالسَّرابِ یُقَرِّبُ عَلَیکَ البَعیدَ وَ یُبَعِّدُ عَلَیکَ القَریبَ. / اسمَ المُبالَغَهِ
(از دوستی با دروغ بپرهیز؛ زیرا او مانند سراب است دور را برای تو نزدیک می‌گرداند و نزدیک را دور می‌گرداند.) / اسمَ المُبالَغَهِ: الکَذّابَ
۴- الصَّدیقُ الصَّدوقُ مَن نَصَحَکَ فی عَیبِکَ وَ حَفِظَکَ فی غَیبِکَ وَ آثَرَکَ عَلَی نَفسِهِ. / المجرورَ بِحَرفِ جرٍّ
(دوست راستگو کسی است که در عیبت تو را پند دهد و در نبودت تو را پاس بدارد و تو را بر خودش برگزیند.) / المجرورَ بِحَرفِ جرٍّ: عَیبِ، غَیبِ، نَفسِ
۵- مَن غَضِبَ عَلَیکَ مِن إخوانِکَ ثَلاثَ مَرّاتٍ فَلَم یَقُل فیکَ شَرّاً فَاتَّخِذهُ لِنَفسِکَ صَدیقاً. / فعلَ الأمرِ
(هر کس از برادرانت از تو سه بار خشمگین شد و ناسرایی به تو نگفت؛ پس او را برای خودت دوست بگیر.) / فعلَ الأمرِ: اتَّخِذ
۶- یا بُنَیَّ اتَّخِذ ألفَ صَدیقٍ وَ الألفُ قلیلٌ وَ لا تَتَّخِذ عَدُوّاً واحِداً وَ الواحِدُ کَثیرٌ. / فعلَ النَّهی
(ای فرزندکم؛ هزار دوست بگیر و هزار دوست کم است و یک دشمن هم نداشته باش[نگیر]؛ زیرا یکی بسیار است.) / فعلَ النَّهی: لا تَتَّخِذ
۱- إیّاکَ: بپرهیز، تورا ۲- مُصادَقَه: دوستی کردن ۳- یضُرّ:زیان می رسانَد ۴- مُعین: یاری رساننده ۵- بِرّ: نیکی ۶- یُقَرِّبُ: نزدیک می سازد ۷- یُبَعِّدُ: دور می سازد ۸- صَدوق: راستگو ۹- آثرَ: برگزید ۱۰- لَم یَقُلْ: نگفت ۱۱- اتِخّذْ: بگیر
۴- اُکتُب مُتَرادِفَ أو مُتَضادَّ کُلِّ کلمهٍ أمامَها.
أ) أرادَ / قَرُبَ / الدّکُان / الوُدّ / العُداه / البُعد / الصَّحراء / الغَداه / الحَرب
ب) صَدوقٌ / قرَّبَ / مُصادَقهٌ / آثرَ / مُعینٌ / سَلْ / سِعْرٌ / مُعْجَبٌ بنفسهِ / رَفعَ
| أ | ب |
| الأحِبَّه (دوستان) ≠ العُداه (دشمنان) | کذَّابٌ(دروغ گو) ≠ صَدوقٌ(راستگو) |
| العَشیَّه (شامگاه) ≠ الغَداه (صبحگاه) | بعَّدَ (دور کرد) ≠ قرَّبَ (نزدیک کرد) |
| الفَلاه (بیابان) = الصَّحراء | مُساعِدٌ(یاری کننده) = مُعینٌ |
| الحُبّ (دوستی) = الوُدّ | انِتخَبَ(برگزین) = آثرَ |
| السِّلم(صلح) ≠ الحَرب(جنگ) | عَداوَهٌ(دشمنی) ≠ مُصادَقهٌ(دوستی) |
| شاءَ (خواست) = أرادَ | أجِبْ (پاسخ بده) ≠ سَلْ(بپرس) |
| المَتجَر (مغازه) = الدّکُان | قیمَهٌ (بها) = سِعْرٌ |
| القُرب(نزدیکی) ≠ البُعد(دوری) | نزَّلَ (پایین آورد) ≠ رَفعَ(بالا برد) |
| دَنا (نزدیک شد) = قَرُبَ(دور شد) | مُخْتالٌ (خودپسند) = مُعْجَبٌ بنفسهِ |
۵- تَرجِمِ الآیاتِ التّالیَهَ ثُمَّ عَیّنِ اسمَ الفاعِلِ وَ اسمَ المَفعولِ وَ اسمَ المُبالِغَهِ وَ اسمَ المَکانِ وَ اسمَ التَّفضیلِ.
(آیه‌های زیر را ترجمه کن؛ سپس اسم فاعل، اسم مفعول، اسم مبالغه، اسم مکان و اسم تفضیل را مشخص کن.)
۱- ﴿ قالَ إنَّهُ کانَ مَنصوراً﴾ (گفت همانا او یاری شده بود.) / اسم المَفعول: مَنصوراً
۲-﴿ إنَّکَ أنتَ عَلّامُ الغُیوبِ﴾ (همانا تو بسیار دانا به غیبهایی.) / اسم المُبالِغَه: عَلّامُ
۳-﴿ قُل لِلّهِ المَشرِقُ وَ المَغرِبُ﴾ (بگو مشرق و مغرب از آن خداست.) / اسم المَکان: المَشرِقُ، المَغرِبُ
۴- ﴿ إنَّ اللهَ یُحِبُّ المُتَوَکِّلینَ﴾ (همانا خدا متوکلان را دوست دارد.) / اسم الفاعِل: المُتَوَکِّلینَ
۵- ﴿ … اَللهُ أعلَمُ بِما تَعمَلونَ﴾ (خدا به آنچه می‌کنید داناتر است.) / اسم التَّفضیل: أعلَمُ
۶- مَنْ بَعَثَنا مِنْ مَرْقَدِنا هذا ما وَعَدَ الرِّحْمنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُ (چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت. این همان است که خدای رحمان نویدش را داد و پیامبران راست گفتند.) / اسم المَکان: الْمُرْسَلُ؛ اسم المَفعول: الْمُرْسَلُ
اَلتَّمرینُ السّادِسُ: تَرْجِمِ الأَفعالَ فِی الْجُمَلِ التّالیَهِ؛ ثُمَّ عَیِّنْ بابَ کُلٍّ مِنها. (فعلها را در جمله‌های زیر ترجمه کن؛ سپس باب هر یک از آنها را مشخص کن.)
۱ -أَنْشَدْنا فِی الإِصْطِفافِ الصَّباحیِّ. در صف صبحگاه سرود خواندیم. / باب: افعال
۲ -نَتَخَرَّجُ مِنَ الْمَدرَسَهِ بَعْدَ سَنَهٍ. سالِ بعد از مدرسه دانش آموخته می‌شوم. / باب: تَفَعّل
۳ -جُنودُنا یُدافِعونَ عَنِ الْوَطَنِ. سربازانمان از میهن دفاع می‌کنند. / باب: مُفاعَله
۴ -تَنْفَتِحُ الْأَزهارُ فِی الرَّبیعِ. شکوفه‌ها در بهار می‌گشایند. / باب: انفِعال
۵ -اَلشَّریکانِ تَعامَلا قَبْلَ سَنَهٍ. دو شریک سالِ قبل دادوستد کردند. / باب: تَفاعُل
۶ -یَسْتَخْدِمُ الْمَصنَعُ عُمّالاً. کارخانه کارگرانی را به کار می‌گمارد. / باب: استِفعال
۷ -رَجاءً، عَلِّمْنی الزِّراعَهَ. لطفاً، به من کشاورزی یاد بده. / باب: تَفعیل
۸ -أَشْتَغِلُ عِنْدَ أَبی. نزد پدرم کار می‌کنم. / باب: افتِعال
اَلْبَحثُ الْعِلمیُّ (پژوهش علمی)
اُکْتُبْ حَوْلَ أَحَدِ هؤلاءِ الشُّعَراءِ الْإیرانیّینَ. (پیرامون یکی از این سخنوران ایرانی [مطلبی] بنویس.)
پی دی اف درس دوم عربی یازدهم انسانی (صناعه التلمیع)
