الدَّرسُ الرّابعُ: التَّجرِبَهُ الجَدیدَهُ

اَلتَّمارینُ

اَلتَّمْرینُ الْأَوَّلُ:

با مراجعه به متن درس جمله های درست و نادرست را معلوم کنید.

۱- طَلَبَتْ أُمُّ الْفَرَسِ مِنْ وَلَدِها حَمْلَ حَقیبَهٍ مَملوءَهٍ بِالذَّهَبِ. (مادر اسب از فرزندش خواست که چمدانی پر از طلا را ببرد.)   

درست □               نادرست ■

۲- قالَتْ أُمُّ الْفَرَسِ: «اَلبَقَرَهُ کَبیرَهٌ وَ السِّنْجابُ صَغیرٌ».  (مادر اسب گفت: گاو بزرگ و سنجاب کوچک است.)                 

درست □               نادرست ■

۳- قالَت الْبَقَرَهُ لِلْفَرَسِ: «أَنتَ تَغْرَقُ فِی النَّهْرِ».  (گاو به اسب گفت: تو در جوی غرق می شوی.)                               

درست □               نادرست ■

۴- اَلسِّنجابُ وَ الْبَقَرَهُ صادِقانِ فی کَلامِهِما. (سنجاب و گاو در سخنشان راستگویند.)                                             

درست ■               نادرست □

۵- عَبَرَ الْفَرَسُ النَّهرَ بِسُهولَهٍ. (اسب از جوی به آسانی گذشت.)                                                                  

  درست ■               نادرست □

اَلتَّمْرینُ الثّانی:

جمله های زیر را با توجّه به تصویر ترجمه کنید.

هذَا الرَّجُلُ یَغسِلُ قُبورَ الشُّهَداءِ. (این مرد گورهای جان‌باختگان را می شوید.)

نَحنُ نَذهَبُ إلَی الْجَبَلِ لِحِفْظِ نَظافَهِ الطَّبیعَهِ. (ما برای نگهداری پاکیزگی طبیعت به کوه می رویم.)

هذِهِ الْمَرأَهُ تَغسِلُ قُبورَ الشُّهَداءِ. (این زن گورهای جان‌باختگان را می شوید.)

اَلتَّمْرینُ الثّالِثُ:

جمله های زیر را ترجمه کنید؛ سپس زیر فعل های مضارع خط بکشید.

۱- وَ مَن یشْکُر فإِنَّما یشْکُرُ لِنَفْسِهِ. (هر کس سپاس گزاری کند همانا برای خودش سپاس گزاری می کند.)

۲- أَ أَنتَ تَجْمَعُ الْأخْشابَ أَمْ أُخْتُکَ تَجْمَعُ؟ (آیا تو چوب ها را گرد می آوری یا خواهرت؟)

۳- جَدّی ما طَلَبَ مِنّا مُساعَدَهً وَ جَدَّتی تَطْلُبُ الْمُساعَدَهَ. (پدربزرگم از ما یاری نخواست و مادربزرگم درخواست یاری می کند.)

۴- والِدُنا یَعْمَلُ فِی الْمَصْنَعِ وَ والِدَتُنا تَعْمَلُ فِی الْمَکْتَبَهِ. (پدرمان در کارخانه کار می کند و مادرمان در کتابخانه.)

اَلتَّمْرینُ الرّابِعُ:

ترجمه کنید.

اَلتَّمْرینُ الْخامِسُ:

گزینۀ مناسب را انتخاب کنید.

۱- هَلْ ……………… ذٰلِکَ الْمُدَرِّسَ یا أَخی؟ (برادرم! آیا آن دبیر را می شناسی؟)           تَعرِفُ ■               تَعرِفینَ □

۲- أَ أَنتِ …………….. إِلَی الْمُختَبَرِ وَحْدَکِ یا أُختی؟ (خواهرم! آیا تو به تنهایی به آزمایشگاه می روی؟)   تَذهَبُ □   تَذهَبینَ ■

۳- نَحْنُ …………….. إلِیَ الْبسُتانِ قَبْلَ ثَلاثَهِ أیَّامٍ. (ما سه روز پیش به باغ رفتیم.)            ذَهَبْنا ■               سَنَذْهَبُ □

۴- أَنَا سَوْفَ ……………. إِلیٰ بِلادی فِی الْأُسبوعِ الْقادِمِ. (من هفته آینده به کشور بازخواهم گشت.)   أرَجِع ■      رجَعْتُ □

۵- اَلْعاقِلُ ………… إلِیَ الیْسَارِ وَ الیْمَینِ ثمَ یعْبُرُ الشّارِعَ. تَنْظُرُ □        یَنْظُرُ ■

(دانا به راست و چپ نگاه می کند؛ سپس از خیابان می گذرد.)  

اَلتَّمْرینُ السّادِسُ:

در گروه های دو نفره مکالمه کنید.

۱- أَینَ بَیتُکَ؟ أَینَ بَیتُکِ؟ (خانه ات کجاست؟)   – بیتی فی طهران. (خانه ام در تهران است.)  

۲- ماذا فی یَدِکَ؟ ماذا فی یَدِکِ؟ (در دستت چیست؟)   – فی یَدی قلم. (مدادی در دست من است.)  

۳- کمَ صَفّا فی مَدرَسَتِکَ؟ کَم صَفّاً فی مَدرَسَتِکِ؟ (مدرسه ات چند کلاس دارد؟)  – تسعهُ صُفوف. (نه کلاس.)  

۴- أ تعْرِفُ مُدیرَ المَدرَسَهِ؟ أَ تَعْرِفینَ مُدیرهَ الْمَدرَسَهِ؟ (آیا مدیر مدرسه را می شناسی؟)  – نعم، أنا أعرفهُ. (آری، او را می شناسم.)  

۵- هَل أنَتَ فِی الْمَکتبَهِ؟ هَل أَنتِ فِی الْمَکتَبَهِ؟ (آیا تو در کتابخانه ای؟)  – لا، أنا فی الصف الآن. (نه اکنون من در کلاس ام.)  

کَنْزُ الْحِکْمَهِ(گنج دانش)

بخوانید و ترجمه کنید.

۱- لا خَیرَ فی قَولْ إِلٍّا مَعَ الْفِعْلِ . (خیری در سخنی نیست مگر با کردار.)

۲- اَلسُّکوتُ ذَهَبٌ وَ الْکَلامُ فِضَّهٌ . (خاموشی زر است و سخن نقره.)

۳- أکْثَرُ خَطایَا ابْنِ آدَمَ فی لِسانِهِ. (بیشر لغزش‌های آدمی در زبانش است.)

۴- اَلْکَلامُ کَالدَّواءِ. قَلیلُهُ یَنْفَعُ وَ کَثیرُهُ قاتِلٌ. (سخن چون دارو است. کمش سود می رساند و فراوانش کشنده است.)

۵- غَضَبُ الْجاهِلِ فی قَولِهِ وَ غَضَبُ الْعاقِلِ فی فِعْلِهِ. (خشم نادان در گفته اش است و خشم دانا در کردارش.)

حِوارٌ بیَنَ زائرَینِ فی طرَیقِ کرَبلَاء (گفت و گویی میان دو دیدارگر در راه کربلا.)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: أَ أَنتَ تَعرِفُ مَتی نَصِلُ إلی کَربَلاء؟ (آیا تو می‌دانی کی به کربلا می‌رسیم؟)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: نَعَم؛ بَعدَ ساعَهٍ. أَ أَنتَ جِئتَ مِن إیران؟ (آری؛ یک ساعت دیگر. آیا تو از ایران آمده‌ای؟)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: نَعَم؛ أنا مِن إیران. (آری؛ من از ایرانم.)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: وَ مِن أیِّ مَدینهٍ؟ (از چه شهری؟)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: مِن مَدینَهِ قُم. أَ أَنتَ جِئتَ إلی إیران ایضاً؟ (از شهر قم. آیا تو نیز به ایران آمده‌ای؟)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: نَعَم؛ جِئتُ مَرَّتَینِ إلی إیران وَ شاهَدْتُ الْمُدُنَ الْمُقَدَّسَهَ. (آری؛ دوبار به ایران آمده‌ام و شهرهای مقدس را دیده‌ام.)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: کَیفَ کانَتْ سَفرَتُکُم إلی إیران؟ (سفرتان به ایران چگونه بود؟)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: کانَتْ طَیِّبَهً؛ لِأَنَّ الشَّعْبَ الْإیرانیَّ شَعبٌ مِضیافٌ. (خوب بود؛ زیرا مردم ایران مردمی مهمان‌نوازند.)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: وَ کَذلِکَ الشَّعْبُ الْعِراقیُّ شَعبٌ مِضیافٌ. (همچنین مردم عراق مردمی مهمان‌نوازند.)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: الَحَمدُ للِهّ.ِ أ تذَهَبُ إلی کرَبلَاء؟ (سپاس خدای را. آیا به کربلا می روی؟)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: نعَم؛ أنا أَمْشی مِنَ النجَّفِ إلی کرَبلَاء. (آری؛ من پیاده از نجف به کربلا می روم.)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: أنتَ ضَیفُناَ العَزیزُ فی مَوکبِ الْإمامِ الرِّضا حَتیّ ترَجِعَ. (تو در کاروان امام رضا میهمان گرامی‌مانی تا برگردی.)

اَلزّائِرُ الْإیرانیُّ: طوبی لِلشَّعبِ الْعِراقیِّ لِهذِهِ الضّیافهِ! (خوشا به مردم عراقی با این مهمان‌نوازی!)

اَلزّائِرُ الْعِراقیُّ: نحَنُ فی خِدمهَ الْمُحِبّینَ لِأهَلِ البْیَتِ. (ما در خدمت دوستاران اهل بیتیم.)

پی دی اف درس چهارم عربی پایه هشتم