تَخْرُجُ عُصْفورَهٌ مِنْ عُشّها فی مَزرَعَهٍ کَبیرَهٍ وَ تَقولُ لِفِراخِها:

(گنجشکی از لانه اش در کشتزاری بزرگ بیرون می‌آید و به جوجه‌هایش می‌گوید.)

«یا فرِاخی، عَلیَکُنَّ بِمُراقَبَهِ حَرَکاتِ صاحِبِ الْمَزرَعَهِ. ماذا یَقولُ وَ یَفعَلُ.»

(ای جوجه‌ها، باید مراقب کارهای مزرعه دار باشید. چه می‌گوید و چه می‌کند.)

الَفَرْخُ الْأوَّلُ: صاحِبُ المَزرَعَهِ مَعَ جارِه یَذهَبانِ إلی شَجَرَتَینِ وَ یَجلِسانِ بَینَهُما.

(جوجه یکم: زمین دار با همسایه اش به سوی دو درخت می‌رود و میان آن دو می‌نشینند.)

الَفَرْخُ الثاّنی: زَوجَهُ صاحِبِ المَزرَعَهِ وَ جارَتُها تَذهَبانِ إلی نَفْسِ الشَّجَرَتَینِ.

(جوجه دوم: همسر زمین دار و همسایه اش به سوی همان دو درخت می‌روند.)

اَلْفَرْخُ الثّالِثُ: اَلْجیرانُ یَجلِسونَ عَلَی الْیَمینِ.

(جوجه سوم: همسایگان مرد سمت راست می‌نشینند.)

اَلْفَرْخُ الْأوَّلُ: اَلْجاراتُ یَجْلِسْنَ عَلَی الْیَسارِ.

(جوجه یکم: همسایگان زن سمت چپ می‌نشینند.)

اَلْفَرْخُ الثّانی: مَا الْخَبَرُ؟ ماذا یَفعَلونَ؟ أَ هذِه ضیافَهٌ؟

(جوجه یکم: چه خبر؟ چه می‌کنید؟ آیا این مهمانی است.)

اَلْفَرْخُ الثّالِثُ: اَلنِّساءُ یَجلِبْنَ الطَّعامَ وَ الْخُبْزَ وَ یَجلِسْنَ جَنْبَ الْمائِدَهِ.

(جوجه سوم: زنان خوراک و نان می‌آورند و کنار سفره می‌نشینند.)

اَلْفَرْخُ الْأوَّلُ: اَلرِّجالُ یَجمَعونَ الْحَطَبَ وَ یَجلِبونَ الْماءَ وَ بَعْدَ ذلِکَ یَلْعَبونَ.

(جوجه یکم: مردان هیزم گرد می‌آورند و آب می‌آورند و پس از آن بازی می‌کنند.)

تَرجِعُ الْأُمُّ وَ تَسْأَلُ فِراخَها: ماذا حَدَثَ؟  

(مادر بازمی‌گردد و از جوجه‌ها می‌پرسد: چه شد؟)

اَلْفَرْخُ الثّانی: صاحِبُ الْمَزرَعَهِ طَلَبَ الْمُساعَدَهَ مِنْ جیرانِهِ لِجَمْعِ الْقَمْح.ِ عَلیَنا بِالفِرارِ.

(جوجه دوم: زمین دار از همسایگانش برای جمع گندم یاری خواست. باید بگریزیم.)

أُمُّ الْفِراخِ: لا؛ نَحْنُ فی أَمانٍ فی عُشِّنا.

(مادر جوجه‌ها: نه؛ ما در آشیانه مان در امانیم.)

فِی الْیَومِ الثّانی تَخْرُجُ الْعُصْفورَهُ مِنَ الْعُشِّ وَ تَقولُ لِفِراخِها:

(روز دوم گنجشک از لانه بیرون می‌رود و به جوجه‌هایش می‌گوید:)

«عَلَیکُنَّ بِالْمُراقَبَهِ؛ إضاعَهُ الْفُرصَه غُصَّهٌ.»

(باید [همه چیز را] بپایید؛ از دست دادن فرصت اندوه‌آور است.)

بَعْدَ رُجوعِ الْأُمِّ قالَ الْفَرْخُ الثّالِثُ:

(پس از بازگشت مادر جوجه سوم گفت:)

«صاحِبُ الْمَزرَعَهِ طَلَبَ الْمُساعَدَهَ مِنْ أَقْرِبائِهِ لِجَمْعِ الْمَحصولِ. عَلَینا بِالْفِرارِ.» (زمین دار برای جمع کشت از خویشاوندانش یاری خواست. باید بگریزیم.)

أُمُّ الْفِراخِ: نَحنُ فی أَمانٍ. (مادر جوجه‌ها: ما در امانیم.)

فِی الْیَومِ الثّالِثِ: (روز سوم:)

اَلْفِراخُ: سَمِعْنا أَنَّ صاحِبَ الْمَزرَعَهِ یَقولُ: «سَأَبدَأُ بِجَمْعِ الْقَمحِ بِنَفْسی غَداً.»

(جوجه‌ها: شنیدیم که زمین دار می‌گوید: من خودم فردا شروع به جمع گندم می‌کنم.)

خافَتْ أُمُّ الْفِراخِ وَ قالَتْ: «اَلْآنَ عَلَینا بِالْمُهاجَرَهِ.»

(مادر جوجه‌ها ترسید و گفت: اکنون باید بکوچیم.)

اَلْفِراخُ یَسْأَلْنَ أُمَّهُنَّ: «لِماذا عَلَینا بِالْمُهاجَرَهِ؟! هوَ وَحیدٌ وَ بِلا صَدیقٍ».

(جوجه‌ها از مادرشان می‌پرسند: «چرا باید بکوچیم؟ او تنهاست و بدون دوست.»)

اَلْأُمّ: عِندَما یَعْتَمِدُ الْإنسانُ عَلی غَیرِه؛ لا یَفعَلُ شَیئاً مُهِمّاً؛

(مادر: هنگامی‌که آدمی به دیگران اعتماد می‌کند، کار ارزنده ای انجام نمی‌دهد.)

وَ عِنْدَما یَعْتَمِدُ عَلی نَفْسِهِ؛ یَقدِرُ عَلی کُلِّ شَیءٍ.

(هنگامی که به خودش تکیه می‌کند، بر هر کاری تواناست.)

فعل مضارع ( ٧)

اَلْفِعلُ الْمُضارِعُ ( یَفْعَلونَ ، یَفْعَلْنَ ، یَفْعَلانِ ، تَفْعَلانِ)

ماذا یَفعَلونَ؟ (چه می‌کنید؟)                                  ماذا یَرفَعنَ؟ (چه را بالا می‌برند؟)

هُمْ یَحصُدونَ الْقَمْحَ. (ایشان گندم درو می‌کنند.)                 هُنَّ یَرفَعنَ جوَائزِهُنَّ. (ایشان جایزه‌هایشان را بالا می‌برند.)

إلیٰ أَینَ یَذهَبانِ؟ (کجا می‌روند؟)               أ هُما تَکتُبانِ فِی الدَّفتَرِ؟ (آیا آن دو در دفتر [چیزی] می‌نویسند؟)

هُما یَذهَبانِ إلیٰ بَیتِهِما. (آن دو به خانه شان می‌روند؟)  لا؛ هُما تَنظُرانِ إلیٰ صورَتَینِ. (نه؛ آن دو به دو عکس نگاه می‌کنند؟)

فنّ ترجمه

به دو جمله زیر دقتّ کنید.

الف) أنَتمُا تَعْمَلانِ جَیِّداً.                                                     شما به خوبی کار می کنید.

ب) هُما تَعْمَلانِ جَیِّداً.                                                       آن‌ها به خوبی کار می کنند.

از کجا بدانیم معنای «تَعْمَلانِ» چیست؟

با توجّه به قاعده ای که خواندید؛ این جمله‌ها را ترجمه کنید.

١- هاتانِ الْبنْتانِ تَکْتُبانِ واجِبَهمُا؛ أ أنَتمُا تَکْتُبانِ أَیضاً؟ (آن دو دختر تکلیفشان را می‌نویسند. آیا شما دو نفر هم [تکلیفتان را] می‌نویسید؟)

٢- هُما جارَتانِ نظَیفَتانِ. إنَّهمُا تَغسِلانِ ساحهَ البَیتِ. أ أنَتمُا تَعرِفانِهِما؟ (آن دو، همسایگان پاکیزه‌ای اند. آن دو حیاط خانه را می‌شویند. آیا شما دو نفر آن دو را می‌شناسید؟)

اَلتَّمارین

اَلتَّمْرینُ الْأَوَّلُ:

با مراجعه به متن درس پاسخ درست کدام است؟

۱- لمِاذا طلَبَ صاحِبُ الْمَزرَعَهِ الْمُساعَدَهَ؟ (چرا زمین دار یاری خواست؟)

● لِجَمع مَحصولِ الْقَمْح. (برای جمع کشت گندم.)                         ○ لِلضّیافَهِ تَحْتَ الشَّجَرهِ. (برای مهمانی زیر درخت.)

۲- مَتی یَقْدِرُ الْإنْسانُ عَلی کُلِّ شَیءٍ؟ (کی آدمی بر هر کاری تواناست؟)

○ عِنْدَما یعَتَمِدُ علَیَ الآخَرینَ. (هنگامی که به دیگران تکیه می‌کند.)   ● عِنْدَما یَعْتَمِدُ عَلی نَفْسِهِ. (هنگامی که به خودش تکیه می‌کند.)

۳- فی أیِّ یَومٍ خافتْ أمُّ الفِراخ مِن صاحِبِ المَزرَعَهِ؟ (چه روزی مادر جوجه‌ها از زمین دار ترسید؟)

● عِنْدَما بَدَأَ بِجَمْعِ الْمَحصولِ بِنَفْسِهِ.  (هنگامی که او خودش آغاز به جمع کشت کرد.)    ○ عِنْدَما طَلَبَ الْمُساعَدَهَ مِنْ أَقْرِبائِهِ. (هنگامی که از خویشاوندانش یاری خواست.)

۴- کَمْ عَدَدُ الْفِراخِ؟ (جوجه‌ها چندتایند؟)

● ثَلاثَهٌ. (سه تا)                                                        سِتَّهٌ. (شش تا)

۵٫ هَلْ کانَت الْمَزرَعَهُ صَغیرَهً؟ (آیا کشتزار کوچک بود؟)

○ نعَم؛ کانتْ صَغیرَهً.  (آری؛ کوچک بود.)                               ● لا؛ کانَتْ کَبیرَهً. (نه؛ بزرگ بود.)

اَلتَّمْرینُ الثّانی:

جمله‌های زیر را ترجمه کنید؛ سپس زیر فعل مضارع خط بکشید.

۱- ألا إِنَّ وَعْدَ اللهِ حَقٌّ وَلکِنَّ أ کثَرَهُم لا یَعلَمونَ. (هان، همانا نوید خداوند حق است؛ اما بیشتر ایشان نمی‌دانند.)

۲- هذانِ الفَلّاحانِ یَزْرَعانِ الرُّزَّ فِی الرَّبیعِ. (این دو کشاورز در بهار برنج کشت می‌کنند.)

۳- أُولئِکَ الْجاراتُ یَرْجِعْنَ مِنَ الضّیافَهِ. (آن همسایه‌ها از میهمانی بازمی‌گردند.)

۴- هاتانِ الطِّفْلَتانِ تَلْعَبانِ بَیْنَ الْأشْجارِ. (این دو کودک میان درختان بازی می‌کنند.)

۵- هاتانِ الْجارَتانِ تَذهَبانِ إلَی الضّیافَهِ. (این دو همسایه به میهمانی می‌روند.)

۶- إلی أَینَ تَذهَبانِ، أَیَّتُهَا الْجارَتانِ؟ (کجا می‌روید؛ ای همسایگان؟)

اَلتَّمْرینُ الثّالِثُ:

جمله‌های زیر را با توجّه به تصویر ترجمه کنید.

یَکتُبُ أُولئِکَ الْمُجاهِدونَ رَسائِلَ. (آن کوشندگان نامه‌هایی می‌نویسند.)                تَخْدِمُ هؤُلاءِ الْمُجاهِداتُ لِنَصرِ وَطَنِهِنَّ. (این کوشندگان زن برای یاری میهنشان خدمت می‌کنند.)

ماذا یَزرَعونَ؟ (چه کشت می‌کنند؟)                       ماذا یَجْمَعانِ؟ (چه گرد می‌آورند؟)

 یَزرَعونَ الْقَمْحَ. (گندم کشت می‌کنند.)                    یَجْمَعانِ الْبُرتُقالَ. (پرتقال گرد می‌آورند.)

اَلتَّمْرینُ الرّابِعُ:

ترجمه کنید.

ما رَجَعوا	برنگشتند	لا یَرْجِعونَ	برنمی‌گردند
قَدَرا	توانستند	یَقْدِرانِ	می‌توانند
یَصْدُقْنَ	راست می‌گویند	صَدَقْنَ	راست گفتند
یَأْمُرانِ	دستور می‌دهند	سَوفَ یَأمُرانِ	دستور خواهند داد
ما نَظَرتُنَّ	نگاه نکردید	لا تَنْظُرْنَ	نگاه نمی‌کنید

اَلتَّمْرینُ الْخامِسُ:

گزینه مناسب را انتخاب کنید.

۱- هاتانِ الْبِنتانِ الْعاقِلَتانِ…………………. واجِبَهُما. (این دو دختر خردمندند تکلیفشان را می‌نویسند.) ○ تَکتُبونَ  ● تَکتُبانِ

۲- اَلطُّلّابُ سَـ ……………………… إلَی الصُّفوفِ غَداً. (دانش آموزان فردا به کلاس‌ها خواهند رفت.)  ● یَرجِعونَ ○ رَجَعَتا

۳- اَلْمُسافِرانِ ……………………… إلَی الْفُندُقِ أَمْسِ. (دو رهسپار دیروز به مهمان‌سرا رفتند.)   ○ تَذهَبونَ ● ذَهَبا

۴- اَلطّالِباتُ ………………… حَولَ عِلْمِ الْکیمیاءِ. (دانش آموزان درباره دانش شیمی پرسش می‌کنند.) ● یَسأَلْنَ ○ یسَألُ

اَلتَّمْرینُ السّادِسُ:

در گروه‌های دو نفره مکالمه کنید.

۱- هَل عُشُّ عُصفورٍ فی مَدرَسَتکِمُ (مَدرَسَتکُنَّ)؟ (آیا در دبستانتان آشیانه گنجشک هست؟)      

–  نعَم، عُشّ فی مَدرِسَتنا.  (آری؛ لانه ای در مدرسه ما هست.)

۲- کمَ مُعَلمِّاً عِندَکَ؟ (کَم مُعَلِّمَهً عِندَکِ؟) (چند آموزگار دارید؟)                                   – سبعه. (هفت تا.)

۳- لمِاذا تَحضُر (تَحْضُرینَ) فِی المَدرَسَهِ؟  (چرا در دبستان حاضر می‌شوی؟)                       – للمُطالعَه.  (برای مطالعه)

۴- مَتی ترَجِعُ (تَرجِعینَ) إلیَ البْیَتِ؟ (کی به خانه بازمی‌گردی؟)                                 – فی الساعه الثالثه. (ساعت سه)

۵- أَینَ تَأکُلُ (تأَکلُینَ) الطَّعامَ؟ (کجا خوراک می‌خوری؟)                        – تأکل الطعام فی بیتی. (در خانه ام خوراک می‌خورم.)

ساختار درس عربی دوم تا هشتم

عربی	فارسی	عربی	فارسی
أنَا أَسمَعُ	من می شنوم	نَحنُ نَسمَعُ	ما می شنویم
أنتَ تَسمَعُ أنتِ تَسمَعینَ	تو می شنوی	أنتُم تَسمَعونَ أنتُنَّ تَسمَعْنَ	شما می شنوید
هوَ یَسمَعُ هیَ تَسمَعُ	او می شنود	هُم یَسمَعونَ هُنَّ یَسمَعْنَ هُما یَسمَعانِ هُما تَسمَعانِ	آن‌ها می شنوند

نورُ السَّماءِ

بخوانید و ترجمه کنید.

۱- إنّی رَأیْتُ أحَدَعَشَرَ کَوکَباً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأیْتُهُم لی ساجِدینَ.

(من یازده ستاره و خورشید و ماه را دیدم که سجده کنندگان به من بودند.)

۲- وَ لِلَّهِ الْعِزَّهُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَٰکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَعْلَمُونَ.

(سربلندی برای خدا، فرستاده اش و برای گروندگان است؛ اما دورویان نمی‌دانند.)

۳- لا یَعلَمُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأرض الغَیبَ إِلَّا اللهُ.

(هیچ کس در آسمان‌ها و زمین نهانی‌ها را نمی‌داند مگر خداوند.)

۴- إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ. (همانا گروندگان برادرند.)

اَلْقُرآنیّات

۱- ما هو أوّلُ مکَانٍ نزَلَ فیه القْرُآنُ الکْرَیم؟ (نخستین جایی که در آن قرآن ارزنده فرود آمد کجا بود؟)

– غار حَرا فی مَکّه المکرَّمَه. (غار حرا در مکه ارزشمند.)

۲- أیُّ سورَه مَعروفهٌ بِـ «أُمّ القرآن»؟ (چه سوره ای شناخته شده به «مادر قرآن» است؟)

– سورَهُ الْحَمد. (سوره حمد)

۳- مَن هوَ أوّل مقتول فی الأرض و لماذا؟ (نخستین کشته در زمین کیست و چرا؟)

– إنَّهُ هابیلُ، وَ هوَ مَقتولٌ بِسَببِ حَسَدِ أخیهِ قابیل. (همانا او هابیل است. او به خاطر رشک برادرش قابیل کشته شد.)

پی دی اف درس هشتم عربی هشتم: الاعتماد علی النفس

– کَیفَ حالک؟ – اَلْحَمدُ لِلّٰهِ؛ جَیِّدَهٌ وَ کَیفَ أَنتِ؟ (حالت چطور است؟ – ستایش ویژه خداست؛ خُب؛ تو چطوری؟)

اَلصَّداقَهُ

«أسْرین» طالِبَهٌ فِی الصَّفِّ الثاّنیِ المُتَوَسِّطِ. هیَ جاءَتْ مِنْ «سَننَدَج» إلی «طهران». (اسرین دانش آموزی در کلاس دوم متوسطه است. او از سنندج به تهران آمده است.)

هیَ طالبِهٌ جَدیدَه فِی المَدرَسَهِ وَ بَقِیَتْ مُدَّهَ أُسبوعَینِ وَحیدَهً. (او دانش آموزی تازه ای در مدرسه است و مدت دو هفته تنها مانده است.)

فِی الْأسُبوعِ الثّالِثِ، فی یَومِ السَّبْتِ جاءَتْ إلَیها إحْدی زَمیلاتِها بِاسْمِ «آیلار» (در هفته سوم در روز شنبه یکی از همکلاسی هایش به نام آیلار نزد او آمد.)

وَ بَدَأَتْ بِالْحِوارِ مَعَها فی ساحَهِ الْمَدرَسَهِ. (و شروع کرد که با او در حیاط مدرسه گپ و گفتی داشته باشد.)

اَلْحِوارُ بَیْنَ الطّالِبَتَینِ «أَسْرین» وَ «آیلار» (گفت و گو میان دو دانش آموز: اسرین و آیلار.)

– کیَفَ حالُکِ؟ (حالت چطور است؟)                             – الَحَمدُ للِهّ.ِ؛ جَیِّدَهٌ وَ کیَفَ أنَتِ؟ (- ستایش ویژه خداست؛ خوب؛ تو چطوری؟)

– أنَا بخَیرٍ. مَا اسْمُکِ؟ (من خوبم. نامت چیست؟)                               – اسْمی «أسْرین». (نامم اسرین است.)

– اسِمٌ جَمیلٌ. ما مَعْناهُ؟ (نام زیبایی است. معنایش چیست؟)            

– باِلکْرُدیهِّ بِمَعنیَ الدَّمْع. وَ مَا اسْمُکِ؟ (به کردی به معنای اشک است. اسم تو چیست؟)

– اسِمی آیلار. (نام من آیلار است.)                               – ما مَعنیَ اسْمِکِ؟ (معنای نامت چیست؟)

– آیلار باِلتُّرکیَّهِ بِمَعنیَ الْأقْمارِ. (آیلار در ترکی به معنای ماه هاست.)                       

– اسْمٌ جَمیلٌ جِدّا وَ مَعناهُ جَمیلٌ أیَضا. (نامی بسیار زیباست و معنایش نیز زیباست.)

– مِنْ أیِّ مَدینَهٍ أنَتِ؟ (تو از چه شهری هستی؟)            – أنَا مِنْ سنندج. أ أنَتِ مِنْ طهران؟ (من از سنندجم. آیا تو از تهرانی؟)

– لا؛ أنَاَ مِنْ تبریز وَ ساکنَهٌ هُنا. (نه؛ من از تبریزم و اینجا باشنده ام.)                      – فَأنَتِ مِثلْی أیَضاً. (پس تو هم مانند منی.)

– لمِاذا جِئْتُم إلی طهران؟ (چرا به تهران آمدید؟)            – لِأنَّ والِدی فی مُهِمَّهٍ إداریَّهٍ. (زیرا پدرم در مأموریت اداری است.)

– کمْ سَنَهً مُهِمَّهُ والِدِکِ؟ (مأموریت پدرت چند سال است؟)                          – سَنَتَینِ. (دو سال.)

– أَینَ بَیتُکُم؟ (خانه تان کجاست؟)                                                  – فی ساحَهِ خُراسان. (در میدان خراسان.)

– عَجَباً! بَیتُنا فی نَفْسِ الْمَکانِ. (شگفتا خانه ما نیز در همان جاست.)                  – أَ تَصدُقینَ؟! (آیا راست می‌گویی؟)

– نَعَم؛ بِالتَّأکیدِ؛ مَتی جِئْتُم؟  (آری؛ البته؛ کی آمده ای؟)                             – جِئْنا قَبْلَ شَهْرٍ. (ماه پیش آمده ایم.)

– فَنَحنُ جارَتانِ وَ زَمیلَتانِ. (پس ما همسایه و هم کلاسی ایم.)       – فَکَیفَ ما رَأَیْتُکِ حَتَّی الْآنَ؟ (پس چرا تاکنون تو را ندیده ام.)

– عَجیبٌ. ما مِهنَهُ أَبیکِ؟ (شگفتا. پیشه پدر تو چیست؟)                                      – هوَ مُهَندِسٌ. (او مهندس است.)

– هَلْ تَأتینَ إلی بَیتِنا؟ (آیا به خانه ما می‌آیی؟)                                              – بِکُلِّ سُرورٍ. (با کمال میل؟)

– مَتی؟ (کی؟)                     – بَعدَما یَسمَحُ لی والِدی وَ تَقبَلُ والِدَتی. (پس از اینکه پدرم به من اجازه داد و مادرم پذیرفت.)

– وَ هَلْ یَأْتی أَبوکِ؟ وَ هَلْ تَأْتی أُمُّکِ؟ (آیا پدرت هم می‌آید؟ آیا مادرت هم می‌آید؟)        

– إِنْ شاءَ اللّهُ سَأَسْأَلُهُما. (اگر خدا بخواهد از آن دو خواهم پرسید.)

اَلْغَریبُ مَنْ لَیْسَ لَهُ حَبیبٌ. (ناآشنا کسی است که دوستی ندارد.)

فعل مضارع

اَلْفِعلُ الْمُضارِعُ (یَفْعَلُ، تَفْعَلُ)، (نَفْعَلُ)

هذَا الْعُصْفورُ یَشْرَبُ الْماءَ. (این گنجشک آب می‌خورد.)                    هذِهِ الزَّرافَهُ تَشْرَبُ الْماءَ. (این زرافه آب می‌خورد.)

نَحْنُ نَلْعَبُ کُرَهَ الْقَدَمِ. (ما فوتبال بازی می‌کنیم.)                                 نَحْنُ نَعْمَلُ فِی الْمُختَبَرِ. (ما در آزمایشگاه کار می‌کنیم.)

فنّ ترجمه

دو کاربُرد برای حرفِ «ما»:

برای منفی کردنِ فعل ماضی؛ مانند: «ما»

ما سَمِعْنا: نشنیدیم

«ما» به معنای «چیست؟»؛ مانند: ما تِلْکَ بِیَمینِکَ یا موسی

ای موسی، آن چیست در دست راستت؟

اکنون این جمله ها را ترجمه کنید.

ما ظَلَمْناهُم وَلکِنْ ظَلَموا أنفسهم. (به ایشان ستم نکردیم؛ بلکه ایشان خودشان به خودشان ستم ورزیدند.)

ما ذلِکَ الشَّیءُ فی یَدِکَ؟ (آن چه چیزی است در دستت؟)

اَلتَّمارین

اَلتَّمْرینُ الْأَوَّلُ:

با مراجعه به متن درس، پاسخِ درست کدام است؟

۱- لمِاذا جاءَتْ أسْرَهُ أسْرین إلی طهران؟ (چرا خانواده اسرین به تهران آمدند.)   

■ لِمُهِمَّهٍ إداریَّهٍ (برای مأموریت اداری)      □ لِمُعالَجَهِ بِنتِهِم (برای درمان دخترشان)

۲- کَمْ أُسبوعاً بَقِیَتْ أَسرین وَحیدَهً؟ (اسرین چند هفته تنها ماند.)        

□ أُسبوعاً واحِداً (یک هفته)   /   ■ أُسبوعَینِ (دو هفته)

۳- فی أَیِّ صَفٍّ کانَتْ أَسرین؟ (اسرین کلاس چندم بود؟)   

□ فِی الصَّفِّ الْأوَّل (در کلاس نخست) /   ■ فِی الصَّفِّ الثّانی (در کلاس دوم)

۴- أَینَ بَیتُ أَسرین وَ آیلار؟  (خانه اسرین و آیلار کجاست؟)     

■ فی ساحَهِ خُراسان (در میدان خراسان)   /   □ خَلْفَ الْمَدرَسَهِ (پشت مدرسه)

۵- هَلْ أَسرین مِنْ تبریز؟ (آیا اسرین از تبریز است؟)  

□ نَعَم؛ هیَ تبریزیَّه (آری؛ او تبریزی است.)   ■ لا؛ هیَ سنندجیَّهٌ. (نه؛ او سنندجی است.)

اَلتَّمْرینُ الثّانی:

جمله های زیر را با توجّه به تصویر ترجمه کنید.

نَحنُ نَصْعَدُ الْجَبَلَ. (ما از کوه بالا می‌رویم.) نَحنُ نَذْهَبُ إلی بُیوتِنا. (ما به خانه هایمان می‌رویم.)

اَلتَّمْرینُ الثّالِثُ:

کدام کلمه با دیگر کلمه ها از نظر معنا و مفهوم ناهماهنگ است؟

۱- یَد (دست)    /  عَین (چشم)       /     وَجْه (چهره)         /    جار (همسایه)      ■

۲- سَمَکَه (ماهی)  ■   / ساحَه (حیاط، میدان)/     شارِع (خیابان)    /    طَریق (راه)      

۳- أُسبوع (هفته)  /  خُبز (نان)        ■       شَهْر (ماه)          /    سَنَه (سال)       

۴- بَقَرَه (گاو)    /   فَرَس (اسب)     /      مِهنَه (پیشه)          ■     غُراب (کلاغ)     

۵- حدّاد (آهنگر) /   حَلْوانیّ (شیرینی فروش) /      مُمَرِّضَه (پرستار)      /     ریاضَه (ورزش)     ■

۶- باب (در)    /  نافِذَه (پنجره)     /      رِسالَه (نامه)         ■     جِدار (دیوار)      

۷- تُفّاح (سیب)   /   مَوقّف (ایستگاه)   ■       عِنَب (انگور)       /     رُمّان (انار)       

۸- اَلْفِضَّه (نقره)  ■    اَلسَّبْت (شنبه)    /      اَلثُّلاثاء (سه شنبه)   /   اَلْخَمیس (پنج شنبه) 

اَلتَّمْرینُ الرّابِعُ:

کلمات مترادف و متضاد را معلوم کنید.

مِهْنَه (پیشه) = شُغْل              أَتی (آمد)= جاءَ                   بَساتین (باغ ها) = حَدائِق                    قادِم (آینده) ≠ ماضی (گذشته)

بَیْع (فروش) ≠ شِراء (خرید)  یَصْدُقُ (راست می‌گوید) ≠ یَکْذِبُ (دروغ می‌گوید)  شاهَدَ (دید) = رَأی  لَیل (شب) ≠ نَهار (روز)

طَیِّب (خوب) = جَیِّد       عاقِل (خردمند) ≠ جاهِل (نادان)       کَبیر (بزرگ) ≠ صَغیر (کوچک)          سِعْر (بها) = قیمه

اَلتَّمْرینُ الْخامِسُ:

ترجمه کنید:

۱- اَلْجاهِلُ یَکْذِبُ وَ الْعاقِلُ یَصْدُقُ. (نادان دروغ می‌گوید و خردمند راست.)

۲- أنَا ذَهَبْتُ أَمسِ و أَنتَ سَوْفَ تَذْهَبُ غَداً. (من دیروز رفتم و تو فردا خواهی رفت.)

۳- یا زَمیلی، ما هذَا الْمِصباحُ؟ أَنا ما رَأَیْتُهُ مِن قَبْل. (همکارم، این چراغ چیست؟ من پیش از این آن را ندیده ام.)

۴- أَنتِ رَجَعْتِ قَبْلَ ساعَهٍ و نَحنُ سَنَرْجِعُ بَعْدَ ساعَهٍ. (تو ساعتی پیش بازگشتی و ما ساعتی دیگر بازخواهیم گشت.)

۵- والِدَتی سَتَطْبُخُ طَعاماً لَذیذاً وَ نَحنُ سَوْفَ نَأْکُلُهُ. (مادرم خوراک خوشمزه ای خواهد پخت و ما آن را خواهیم خورد.)

کَنْزُ الْحِکْمَهِ (گنج دانش)

بخوانید و ترجمه کنید.

۱- اَلْعُلَماءُ مَصابیحُ الْأرْضِ. (دانشمندان چراغ های زمین اند.)

۲- اَلْعِلْمُ خَزائِنُ وَ مِفْتاحُهَا السُّؤالُ. (دانش گنجینه هایی است و کلید آن پرسش است.)

۳- إنَّ الْعِلْمَ حَیاهُ الْقُلوبِ وَ نورُ الْأبصارِ. (هر آینه دانش زندگی دلها و نور چشم هاست.)

۴- أعلَمُ النّاس، مَنْ جَمَعَ عِلْمَ النّاسِ إلی عِلْمِهِ. (داناترین مردم کسی است که دانش مردم را با دانش خود جمع کند.[به دانش خودش بیفزاید.])

۵- اَلْعِلْمُ خَیْرٌ مِنَ الْمالِ. اَلْعِلْمُ یَحْرُسُکَ و أنتَ تَحْرُسُ الْمال. (دانش بهتر از مال است. دانش تو را پاس می‌دارد و تو مال را پاس می‌داری.)

درباره معنا و ریشه نام خود تحقیق کنید.

أَسعارُ النُّقودِ فِی الْعَتَباتِ الْمُقَدَّسَهِ (قیمت ارزها در آستانه‌های سپند)

– أرُیدُ تَصریفَ نقُودی إلیَ الدّینارِ. (می‌خواهم پول‌هایم را دینار کنم.)   – أهَلاً بکَ، یا زائرُ. (خوش آمدید؛ ای زیارت کننده.)

– کَیفَ تَصریفُ النُّقودِ؟ (دگرکرد ارزها چگونه است؟)               – الَإْسَعارُ مَکتوبَهٌ علَی هذِه اللوَّحهِ. (قیمتها بر این تخته نوشته شده است.)

– هَلِ الْأسَعارُ فی کلِّ السّوقِ واحِدَهٌ؟ (آیا قیمت ها در هر بازاری یکسان است.) – باِلتأَّکیدِ، الَأْسَعارُ ثابتِهٌ. (البته قیمت ها ثابت است.)

– جوَلهَ صَغیرَهٌ فی سوقِ الصَّرّافینَ؛ ثُمَّ أَرجِعُ. (گردش کوتاهی در بازار ارز می‌کنم؛ سپس برمی‌گردم) 

– لا بأَسَ؛ أنَتَ حُرٌّ. أناَ فی خِدمَهِ الزُّوّارِ. (اشکالی ندارد. تو آزادی. من در خدمت زیارت کنندگانم.)

بعَدَ دقَائقِ (پس از چند دقیقه)

– رَجَعتُ عِندَکَ یا أَخی. (برادرم، برگشتم پیش تو.)                  

– أنَاَ فی خِدمَتِکَ. ماذا عِندَکَ؟ یورو أمْ تومان؟ (من در خدمت توام. چه داری؟ یورو یا تومان؟)

– عِندی تومان. (من تومان دارم.)                   – سَأقَولُ لکَ مِقدارَ التصَّریفِ. (مقدار تبدیل را به تو خواهم گفت.)

پی دی اف درس پنجم عربی پایه هشتم