الدرس الرابع: التعایش السلمیّ

إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّهً واحِدَهً وَ أَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ / برو به درس سوم

بی گمان این امّت شماست؛ امّتی یگانه و من پروردگارتان هستم، پس مرا بپرستید.

الدرس الرابع: التعایُش السّلمیّ

(همزیستی آشتی­‌جویانه)

لَقَد کانَتْ رِسالَهُ الْإسلامِ عَلَی مَرِّ الْعُصورِ قائِمَهً عَلَی أَساسِ الْمَنطِقِ وَ اجْتِنابِ أَی إساءَهٍ؛

همانا رسالت اسلام در گذر زمان بر پایۀ منطق و دوری از هر گونه بدی کردن استوار بوده است.

فَإنَّ اللّٰهَ یقولُ: ﴿ وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَهُ وَلَا السَّیئَهُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَینَکَ وَ بَینَهُ عَدَاوَهٌ کَأَنَّهُ وَلِی حَمِیمٌ ﴾

یزدان می‌گوید: و نیکی و بدی برابر نیستند؛ [بدی را] به گونه ای که بهتر است دفع کن که آنگاه کسی که میان تو و او دشمنی هست، گویی دوستی صمیمی می شود.

إنَّ الْقُرآنَ یأمُرُ الْمُسلِمینَ ألَّا یسُبّوا مَعبوداتِ الْمُشرِکینَ وَ الْکُفّارِ.

قرآن به مسلمانان می‌فرماید که بت‌های (خدایان) مشرکان و بی­دینان را دشنام ندهند.

فَهوَ یقولُ: ﴿ وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیسُبُّوا اللَّهَ … ﴾

قرآن می‌گوید: کسانی را که به جای فرامی‌خوانند دشنام ندهید؛ که به خداوند دشنام دهند ………

اَلْإسلامُ یحتَرِمُ الْأَدیانَ الْإلٰهیهَ؛ ﴿ قُلْ یا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ کَلِمَهٍ سَوَاءٍ بَینَنَا وَ بَینَکُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَ لا نُشرِکَ بِهِ شَیئاً ﴾

اسلام دین­های خدایی را گرامی می­دارد. بگو ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است که: جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را هنباز و شریک او قرار ندهیم؛

یؤَکِّدُ الْقُرآنُ عَلَی حُرّیهِ الْعَقیدَهِ: ﴿ لا إکراهَ فِی الدّینِ ﴾

قرآن بر آزادی اندیشه تأکید دارد: هیچ اجباری در دین نیست.

لا یجوزُ الْإصرارُ عَلَی نِقاطِ الخِلافِ وَ علَیَ العُدوانِ، لِأنَّهُ لا ینَتفَعُ بهِ أحَدٌ؛

پافشاری بر نقاط اختلافی و بر دشمنی جایز نیست؛ زیرا هیچ کس از آن سود نمی‌برد.

وَ علَی کُلِّ النّاسِ أَن یتعایشوا مَعَ بَعضِهِم تَعایشاً سِلْمیاً، مَعَ احْتِفاظِ کُلٍّ مِنهُم بِعَقائِدِهِ؛

باید همۀ مردم با نگاه داشتن عقیده خودشان با یکدیگر همزیستی مسالمت­آمیز داشته باشند،

﴿لِأنَّهُ کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیهِمْ فَرِحُونَ﴾

زیرا هر گروهی از آنچه دارد دلخوش است.

اَلْبِلادُ الْإسلامیهُ مَجموعَهٌ مِنَ الشُّعوبِ الْکَثیرَهِ، تَختَلِفُ فی لُغاتِها وَ أَلْوانِها.

سرزمین‌های اسلامی مجموعه‌ای از ملت‌های بسیار است که در زبان­هایشان و رنگ پوست­شان با یکدیگر اختلاف دارند.

قالَ اللّٰهُ تَعالَی: یا أَیهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَ أُنثَىٰ وَ جَعَلْنَاکُمْ شُعُوباً وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ.

خداوند والا فرموده است: ای مردم، ما شما را از مرد و زن آفریدیم و شما را ملّت‌ها و قبیله‌ها گردانیدیم تا همدیگر را بشناسید. همانا بهترین شما نزد خداوند پرهیزکارترین‌تان است.

﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا﴾

همگان به ریسمان ایزدی چنگ زنید و پراکنده نشوید.

یتَجَلَّی اتِّحادُ الْأمَّهِ الْإسلامیهِ فی صُوَرٍ کَثیرَهٍ، مِنهَا اجْتِماعُ الْمُسلِمینَ فی مَکانٍ واحِدٍ فی الْحَجِّ.

همبستگی امت اسلامی در شکل‌های بسیاری جلوه­گر می‌شود؛ از آن جمله گردهمایی مسلمانان در مکان یگانه‌ای در حج است.

اَلْمُسلِمونَ خُمْسُ سُکّانِ الْعالَمِ، یعیشونَ فی مِساحَهٍ واسِعَهٍ مِنَ الْأرضِ مِنَ الصّینِ إلَی الْمُحیطِ الْأطلَسی.

مسلمانان یک پنجم ساکنان جهان­اند و در سرزمین گسترده‌ای از چین تا اقیانوس اطلس می‌زیند.

قالَ الْإمامُ الْخُمَینی قدّس سرّهُ: إذا قالَ أَحَدٌ کَلاماً یفرّق الْمُسلِمینَ، فَاعْلَموا أَنَّهُ جاهِلٌ أَوْ عالِمٌ یحاوِلُ إیجادَ التَّفرِقَهِ بَینَ صُفوفِ الْمُسلِمینَ.

امام خمینی (گور او پاک باد) گفته است: هر گاه کسی سخنی گفت (بگوید) که مسلمانان را پراکنده می‌سازد، بدانید که او نادان است یا دانایی است که می‌کوشد میان صف‌های مسلمانان پراکندگی پدید آورد.

وَ قالَ قائِدُنا آیهُ اللّٰهِ الْخامنئی: مَن رَأَی مِنکُم أَحَداً یدعو إلَی التَّفرِقَهِ، فَهُوَ عَمیلُ الْعَدوِّ.

رهبر ما، آیت الله خامنه‌ای گفته است: هر کس از شما فردی را دید که به پراکندگی فرامی‌خواند، او مزدور دشمن است.

عَیّنِ الصَّحیحَ وَ الْخَطَأَ حَسَبَ نَصِّ الدَّرسِ. (درست و نادرست را بر پایه متن درس شناسایی کن.)

۱- یجوزُ الْإصرارُ عَلی نِقاطِ الْخِلافِ وَ الْعُدوانِ، لِلدِّفاعِ عَنِ الْحَقیقَهِ.  x  (پافشاری بر نقاط اختلافی و دشمنی برای دفاع از حقیقت رواست.)

۲- رِسالَهُ الْإسلامِ قائِمَهٌ عَلی أَساسِ الْمَنطِقِ وَ اجْتِنابِ الْإساءَهِ. √  (رسالت اسلام بر پایه منطق و دوری از بدی کردن استوار است.)

۳- عَلی کُلِّ النّاسِ أَن یتعایشوا مَعَ بَعضِهِم تَعایشاً سِلْمیاً.  √  (باید همه مردم با یکدیگر همزیستی مسالمت­آمیز داشته باشند.)

۴- لِبَعضِ الشُّعوبِ فَضلٌ عَلَی الْآخَرینَ بِسَبَبِ اللَّونِ. X   (برخی از ملتها بر دیگران به سبب رنگ برتری دارند.)

۵- رُبعُ سُکّانِ الْعالَمِ مِنَ الْمُسلِمینَ. X  (یک چهارم ساکنان جهان مسلمان­اند.)

اعلموا

اَلْفِعْلُ الثُّلاثیُّ الْمَزید (۲)

در درس گذشته با چهار باب از فعل های ثُلاثی مزید آشنا شدیم. با چهار باب ثلاثی مزید دیگر (تَفاعُل، تَفعیل، مُفاعَلَه و إفعال) آشنا شوید.

إختَبِر نَفْسَکَ: تَرجِمِ الْأَفعالَ الثُّلاثیَّهَ الْمَزیدَهَ، وَ اکْتُبْ بابَها.. (فعل‌ها ثلاثی مزید را ترجمه کن و باب آن را بنویس.)

ماضی                              مضارع                               امر                               مصدر                              باب

تَعامَلَ: دادوستد کرد              یتَعامَلُ: دادوستد می‌کند                   تَعامَلْ: دادوستد کن            تَعامُل: دادوستد کردن           تفاعُل

عَلّمَ: یاد داد                            یعلّمُ: یاد می‌دهد                            عَلِّمْ: یاد بده                     تعلیم: یاد دادن                    تَفعیل

کاتَبَ: نامه­نگاری کرد               یکاتِبُ: نامه­نگاری می‌کند            کاتِبْ: نامه­نگاری کن         مُکاتَبَه: نامه­نگاری کردن      مُفاعَلَه

أَجْلَسَ: نشاند                            یجْلِسُ: می‌نشاند                           أَجْلِسْ: بنشان                  إجلاس: نشاندن                   إفعال