خدایا، تو را سپاس که زیباییهای آفرینش را برای ما برگزیدی و مواهب پاک خود را به سویمان روان داشتی.
خدایا، شرمسار نارواییها؛ امّا امیدوار به درگاه رحمتت آمده ام و گران بار و پریشان به بخشایش بی مانند تو چشم امید دوخته ام. با هر چه نزدت آورده ام به گذشت تو مشتاقم، به کرامت و مهرت دل بسته ام و فقط بر آن تکیه و اعتماد دارم.
قلمرو زبانی: برگزیدن: انتخاب کردن / مواهب: ج موهبت، بخشش، دهش / شرمسار: شرمنده / ناروایی: ناشایست / گران: سنگین / گذشت: بخشایش / کرامت: کریم بودن، بزرگی و جوانمردی / مهر: عشق و رحمت / قلمرو ادبی: چشم امید: اضافه اقترانی / دل بستن: کنایه از علاقه مند شدن /
پیام: یادکرد بزرگی و بخشایش خداوند
خدایا، پیش از آنکه کسی را بخواهم، تو را می خوانم و هیچ کس در چشم انداز امیدم با تو شریک نیست.
اینک که به تو روی آورده ام، همان گونه که ضمانت کرده ای از کاستیها و خطاهایم درگذر و چنان که عهد نموده ای عشق و محبّتت را شامل حالم بگردان.
قلمرو زبانی: اینک: اکنون / ضمانت: برعهده گرفتن / کاستی: کمبود / درگذشتن: بخشاییدن، چشم پوشیدن از گناه / قلمرو ادبی: بخواهم، می خواهم: همریشگی (رشته انسانی) / روی آوردن: کنایه از توجه کردن
پیام: یادکرد خداوند و درخواست گذشت
صحیفۀ سجّادیه، امام سجّاد
