هر گاه دو یا چند جزء از سخن بی هیچگونه گزارشی در پی هم بیایند (لف)؛ سپس گزارش آنها (نشر) در بخش دیگر بیاید، آرایه لفّ ونشر پیکر میگیرد.
$ پروانه ز من، شمع ز من، گل ز من آموخت افروختن و سوختن و جامه دریدن
☼ پروانه از من افروختن را، شمع از من سوختن را و گل از من جامه دریدن را آموخت.
خودآزمایی
در عبارت زیر چه نوع لف و نشری به کار رفته است؟ نشرها را شناسایی کنید.
الف) دو کس دشمن ملک و دیناند: پادشاه بیحلم و زاهد بیعلم.
ب) فرورفت و بر رفت روز نبرد / به ماهی نم خون و بر ماه گرد
- در کدام بیت آرایه « لف و نشر » به کار رفته است؟
الف) برو ای گدای مسکین در خانه علی زن که نگین پادشاهی دهــــد از کـرم گدا را
ب) قربان آن بناگوش، وان برق گوشواره با هم چه خوش نمایند، آن صبح واین ستاره
پ) جهان چو حادثهای پای در رکاب آرد عـــنان فتنه بـــدان چشم نیم خــواب دهـد
ت) بــر درگــه عشـــق گـر مــرا بار افتد کــاری بـکنم کـــه پـــرده از کـــار افــتد
- در کدام بیت آرایه « لف و نشر » به کار رفته است؟
الف) برگ بی برگی نداری لاف درویشی نزن رخ چو عیاران نداری جان چو نامردان مکن
ب) یا بروهمچون زنان رنگی و بویی پیش گیر یا چو مردان اندر آی و گوی در میدان فــکن
پ) بــــــرید و درید و شکـــــــست و بـــــــبســـت یلان را ســـــــر و ســــــــینه و پا و دســــت
ت) هــــــــمه دشــــمنی از تو دیـدم ولـــــیکـن نگـــــویم کــــــــه تو دوســـتی را نشـــــــایی
