کارگاه تحلیل فصل۱(علوم۳)

الف) ترک گدایی مکن که گنج بیابی / از نظر رهروی که در گذر آید (حافظ) = وزن ناهمسان

خط عروضی: تَرکِ گِدایی مَکُن کِ گَنج بیابی / از نَظَرِ رَهرُوی کِ دَر گُذَرایَد.

پایه‌های آواییتر  کِ  گِ  دایی  بِ  کُن کِگَنـ  ج بِی  یابی
پایه‌های آواییاز  نَ  ظَ  رِ  رَه  رُ  وی  کِدَر  گُ  ذَ  رایَد
نشانه‌های هجایی– U U –– U – U– U U –
وزنمُفتَعِلُنفاعِلاتُمُفتَعِلُنفع

ب) بیا عاشقی را رعایت کنیم / ز یاران عاشق حکایت کنیم (سید حسن حسینی) = وزن همسان «نهایی، شهریور ۹۸»

خط عروضی: بیا عاشِقی را رُعایَت کُنیم / زِ یارانِ عاشِق حِکایَت کُنیم.

پایه‌های آواییبِی  یا  عاشِ  قی  را رَ  عا یَتکُ  نیم
پایه‌های آواییزِ  یا  را نِ  عا  شِقحِ  ما  یَتکُ  نیم
نشانه‌های هجاییU – –U – –U – –U –
وزنفَعولُنفَعولُنفَعولُنفعل

پ) گشت یکی چشمه ز سنگی جدا / غلغله زن، چهره نما، تیزپا (نیمایوشیج) = وزن همسان

خط عروضی: گَشت یِکی چَشمِ زِ سَنگی جُدا / غُلغُلِه زَن، چِهرِ نِما، تیزپا.

پایه‌های آواییگَشـ  ت  یِ  کیچَش  مِ  زِ  سَن گی  جُ  دا
پایه‌های آواییغُل  غُ  لِ  زَن چِه  رِ  نِ  ماتیـ  ز  پا
نشانه‌های هجایی– U U –– U U –– U –
وزنمُفتَعِلُنمُفتَعِلُنفاعلن

ت) دلا بسوز که سوز تو کارها بکند / نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند (حافظ) =  وزن ناهمسان «نهایی دی ۹۹»

خط عروضی: دِلا بِسوز کِ سوزِ تُ کارها بِکُنَد / نیازِ نیم شَبی دَفعِ صَد بَلا بِکُنَد.

پایه‌های آواییدِ  لا  بِ سوز  کِ  سو  زِ تُ  کا  ر هابِ  کُ  نَد
پایه‌های آوایینِی  یا  زِ  نی م  شَ  بی  دَفعِ  صَد  بَ  لابِ  کُ  نَد
نشانه‌های هجاییU – U –U U – –U – U –U U –
وزنمَفاعِلُنفعلاتنمَفاعِلُنفعلن
سعید جعفری
سعید جعفری دبیر فارسی، عربی و انگلیسی

الف) دانست که دل اسیر دارد / دردی نه دواپذیر دارد (نظامی)

خط عروضی: دانِست کِ دِل اَسیر دارِد / دَردی نَ دَواپَذیر دارَد.

پایه‌های آواییدا  نِسـ  تکِ  دِل  ا  سیـ ر  دا  رَد
پایه‌های آواییدَر  دی  نَ دَ  وا  پَ  ذیر  دا  رَد
نشانه‌های هجایی– – UU – U –U – –
وزنمَفعولُمَفاعِلُنفَعولُن
مُستَفعِلُ فاعِلاتُ مُستَف

ب) دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر / کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست (مولوی)

خط عروضی: دی شِیخ با چِراغ هَمی‌گَشت گِردِ شَهر / کَز دیوُ دَد مَلولَمُ اِنسانَمارِزوست.

پایه‌های آواییدی  شِیـ  خ  با  چِ  را  غ هَ  می گَش  تگِر  دِ  شَهر
پایه‌های آواییکَز دی  وُ دَد  مَ  لو  لَمُ  اِن  سا  نَما  رِ  زوست
نشانه‌های هجایی– – U– U – UU – – U– U –
وزنمَفعولُفاعِلاتُمفاعیلفاعلن
مُستَفعِلُن مَفاعلُ مُستَفعِلُن فَعل

پ) دنیا نیرزد آن که پریشان کنی دلی / زنهار بد مکن که نکرده است عاقلی (سعدی)

خط عروضی: دنیا نَیَرزَدان کِ پَریشان کُنی دِلی / زِنهار بَد مَکُن کِ نَکَردَست عاقِلی.

پایه‌های آواییدُن  یا  نَیَر  زَ دان  کِ پَ  ری شان  کُنی  دِ  لی
پایه‌های آواییزِن  ها  ر   بَد  مَ  کُن  کِنَ  کَر  دَس  تعا  قِ  لی
نشانه‌های هجایی–U– U- UU – – U– U-
وزنمفعولفاعِلاتُمفاعیلفاعلن
مُستَفعِلُن مَفاعلُ مُستَفعِلُن فَعل

ت) آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم / از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم (شهید محمّد عبدی) «نهایی دی ۹۸»

خط عروضی: آبی تَرَزانیم کِ بی رَنگ بِمیریم / اَز شیشِ نَبودیم کِ با سَنگ بِمیریم.

پایه‌های آواییآ  بی  تَرَ  زا  نی  م کِ  بی رَن  گبِ  می  ریم
پایه‌های آواییاز  شی  شِ نَ  بو  دی  مکِ  با  سَن  گبِ  می  ریم
نشانه‌های هجایی– – UU – – UU – – UU – –
وزنمفعولمفاعیلمفاعیلفَعولُن
مستفعل مستفعل مستفعل مستف
علوم ۳ بیسترس سعید جعفری
سعید جعفری

الف) شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید / مگر مساحت رنج مرا حساب کنید (قیصر امین پور) «نهایی دی ۹۸»

مراعات نظیر: شعاع، ضرب، مساحت، حساب؛ درد، عذاب، رنج

ب) بی تربیت آزادی و قانون نتوان داشت / «سعفص «نتوان خواند نخوانده «کلمن» را  (ملک الشعرا بهار)

مراعات نظیر: سعفص، کلمن

پ) همچو فرهاد بود کوه‌کنی پیشه ما / کوه ما سینه ما ناخن ما تیشه ما  (ادیب نیشابوری)

مراعات نظیر: فرهاد، کوه‌کنی، کوه،‌ تیشه ؛ سینه، ناخن/ تلمیح: داستان شیرین و فرهاد

ت) دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست / چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم (سعدی) «نهایی دی ۹۹»

مراعات نظیر: دست، پا، سر

ث) چند آن همه دیروز؟ چرا این همه امروز / دستی به فراوانی فردا برسانیم  (محمدرضا روزبه)

مراعات نظیر: دیروز، امروز، فردا

ج) بیداری زمان را با من بخوان به فریاد / ور مرد خواب و خفتی »رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن « (محمدرضا شفیعی کدکنی)

مراعات نظیر: خواب و خفتی، بالین، سر/ تضمین: «رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن» شعر مولانا

بازگردانی: برای بیداری مردم زمانه با فریاد با من بخوان و اگر مرد خفته دلی هستی برو سرت را روی بالش بگذار و من را رها کن.

پیمایش به بالا